سیدالشهدا

سلام دوستان این محرم وسفر هست که اسلام را زینده نگهداشته است این ماه گرانباره به تمامی دوستانم تسلیت میگم

 دوستانی عزیز یه دونه  mp3  گزاشتم  با صدائی سید زکریا مداهی اهلیبت (ع)   از مهاجیران افغان  مقیم  قم هستیش  هتمن  دانلودیش کنین ضرر نمی کنین   لینک دانلود   ----> http://www.badongo.com/file/2059650

امام حسین علیه السلام

نام : حسین (سومین امام که به امر خداوند تعیین شده است )
کنیه :ابوعبداللّه
لقب : خامس آل عبا، سبط، شهید، وفى، زکى
پدر : حضرت على ابن ابى طالب (ع)
مادر: حضرت فاطمه زهرا (س)
تاریخ ولادت : شنبه سوم شعبان ، سال چهارم هجرى
مکان ولادت : مدینة النبی
مدت عمر : ۵۷ سال
علت شهادت : پس از روى کار آمدن یزید، امام که او را نالایق می‌دانست تن به ذلّتِ بیعت و سازش با او نداد و براى افشاى او به فرمان خدا از مدینه به مکه و سپس به طرف کوفه و کربلا حرکت کردند. سرانجام نیز به همراه یاران خود با لب تشنه توسط دشمنان اسلام شهید شدند.
قاتل : صالح بن وهب مزنى ، سنان بن انس و شمر بن ذى‌الجوشن ، (لعنت خدا بر آنها باد)
زمان شهادت : جمعه دهم محرم سال ۶۱ هجرى
مکان شهادت و دفن : بیابان کربلا

امام حسین (ع) شجاعترین فرد از امت حضرت محمد (ص) بود و شجاعت حضرت محمد (ص) و حضرت على (ع) در ایشان جمع شده بود.
خداوند در تربت ایشان شفا و داخل حرم امام حسین (ع) استجابت دعا را قرار داده است. پیامبر (ص) در حقش فرمود: «احب اللّه مَن احب حسینا» یعنى : خداوند دوست می‌دارد کسى را که حسین را دوست بدارد. پیامبر(ص) در حق او و برادر گرامى‌اش امام حسن (ع) فرمود: دو فرزند من حسن و حسین پیشوایان امت مى‌باشند، خواه زمام امور به دست بگیرند و یا نگیرند.

پس از شهادت امام حسن (ع) در سال ۵۰ هجرى، امام حسین (ع) عهده دار امر امامت گردید. معاویه پس از بیست سال حکومت ظالمانه و قتل و کشتار شیعیان، در سال ۶۰ هجرى مرد و بر خلاف قرارداد صلح با امام حسن(ع)، پسرش یزید را به جاى خود قرار داد. یزید فردى فاسد و شرابخوار و مخالف با اسلام بود. او علناً مقدسات اسلامى را زیر پا مى گذاشت و آشکارا شراب می‌نوشید. امام حسین علیه‌السلام از همان آغاز کار با او به مخالفت برخاست . یزید نامه‌اى به حاکم مدینه نوشت و به او دستور داد که از امام حسین (ع) بیعت بگیرد و اگر حاضر نشد او را به قتل برساند. امام (ع) که حاضر به بیعت کردن با یزید نبود با خانواده خود از مدینه به مکه رفتند. در این هنگام مردم کوفه که از مرگ معاویه با خبر شده بودند نامه‌هاى زیادى براى امام حسین (ع) نوشتند و از او خواستند تا به عراق و کوفه بیاید. امام حسین (ع) نیز مسلم بن عقیل را به کوفه فرستاد. ابتدا هزاران نفر از مردم کوفه با مسلم بن عقیل همراه شدند. اما با ورود عبیداللّه بن زیاد که از طرف یزید به حکومت کوفه گمارده شده بود و بسیار حیله‌گر و بى‌رحم بود، مردم کوفه فریب اقدامات او را خورده و پیمان‌شکنى کردند و مسلم را تنها گذاشتند.

در نتیجه عبیداللّه، مسلم بن عقیل را دستگیر نموده و به شهادت رساند. هنگامى که در ابتدا مردم کوفه با مسلم بیعت کردند، مسلم نامه‌اى به امام حسین (ع) نوشت و به ایشان اطلاع داد که به کوفه بیاید. امام حسین (ع) با خانواده و یاران خود به طرف کوفه حرکت کرد. ولی در نزدیکى کوفه بود که خبر پیمان‌شکنى مردم کوفه و شهادت مسلم را برایشان آوردند. عبیداللّه بن زیاد که با شهادت مسلم بر اوضاع کوفه تسلط پیدا کرده بود حر بن یزید ریاحى را براى زیر نظر گرفتن امام حسین (ع) و همراهانش فرستاد. سپس عمر بن سعد را با سى هزار نفر سرباز به کربلا اعزام نمود. او به عمر بن سعد وعده داده بود که اگر امام حسین (ع) را به شهادت برساند او را حاکم رى خواهد کرد. عمر بن سعد که به طمع حکومت رى به کربلا آمده بود از هیچ ستمى فروگذار نکرد. دستور داد امام حسین (ع) و یارانش را محاصره کنند و آب را بر روى آنان ببندند.

حسین بن علی (علیه السلام) نزدیک غروب تاسوعا پس از آن که از طرف دشمن مهلت داده شد ( یا پس از نماز مغرب) در میان افراد بنی هاشم و یاران خویش قرار گرفت و این خطابه را ایراد نمود:

«خدا را به بهترین وجه ستایش کرده و در شداید و آسایش و رنج و رفاه در مقابل نعمت‌هایش سپاسگزارم. خدایا! تو را می ستایم که بر ما خاندان، با نبوت، کرامت بخشیدی و قرآن را به ما آموختی و با دین و آیین آشنایمان ساختی و به ما گوش( حق شنو) و چشم(حق بین) و قلب(روشن) عطا فرمودی و از گروه مشرک و خدانشناس نگرداندی.اما بعد، من اصحاب و یارانی بهتر از یاران خود ندیدم و اهل‌بیت و خاندانی باوفاتر و صدیق‌تر از اهل‌بیت خود سراغ ندارم. خداوند به همه‌ی شما جزای خیر دهد».

آن گاه فرمود: «جدم رسول خدا (ص) خبر داده بود که من به عراق فراخوانده می‌شوم و در محلی به نام عمورا و کربلا فرود آمده و در همان جا به شهادت می‌رسم و اکنون وقت این شهادت رسیده است. به اعتقاد من همین فردا، دشمن جنگ خود را با ما آغاز خواهد نمود و حالا شما آزاد هستید و من بیعت خود را از شما برداشتم و به همه‌ی شما اجازه می‌دهم که از این سیاهی شب استفاده کرده و هر یک از شما دست یکی از افراد خانواده‌ی مرا بگیرد و به سوی آبادی و شهر خویش حرکت کند و جان خود را از مرگ نجات بخشد؛ زیرا این مردم فقط در تعقیب من هستند و اگر بر من دست یابند با دیگران کاری نخواهند داشت، خدا به همه شما جزای خیر و پاداش نیک عنایت کند».

یاران امام حسین (ع) که از شجاع ترین افراد بودند روز دهم محرم (عاشورا) در حالى که بیش از ۷۲ تن نبودند یکى پس از دیگرى در دفاع از امام زمان خود یعنى امام حسین (ع) با عزت و آزادگى به شهادت رسیدند. حر بن یزید ریاحى نیز که ستمگرى سپاه عمر سعد و حقانیت امام حسین (ع) را مشاهده کرد به سپاه امام پیوست و به شهادت رسید.

واقعه‌ی کربلا گرچه از نظر زمان کوتاه بود و تنها یک روز از صبح تا عصر به طول انجامید اما لحظه به لحظه‌ی آن درس شهامت و ایثار و فداکارى ، ایمان و اعتقاد و اخلاص بود. واقعه‌ی کربلا دانشگاهى است که از طفل شیرخوار تا پیرمرد آن به بشریت درس آزادگى مى آموزد. خون‌هاى مطهر امام حسین (ع) و یارانش به اسلام حیات تازه بخشید و زمینه‌ی سرنگون شدن دودمان فاسد اموى را فراهم آورد.

امام حسین علیه‌السلام روز دهم محرم سال ۶۱ هجرى، در سن ۵۷ سالگى در کربلا به شهادت رسید. مرقد ایشان و برادر فداکارشان، اباالفضل العباس (ع) و فرزندان و یارانشان در شهر کربلا در عراق قرار دارد.